Anders dan veel mensen denken is het grootste deel van het beschrevene in de cao gewoon het arbeidsrecht zoals dat in Nederland bestaat. In een cao kunnen er andere afspraken gemaakt worden, als de wet dit nadrukkelijk toestaat.
Op de eerste plaats moet de cao gehanteerd worden door de werkgevers die lid zijn van de BPW. Ook werkgevers die geen lid zijn, mogen de cao volgen. Echter, dit geldt niet voor de afspraken in de cao, waarin van de wet is afgeweken. Die afspraken mogen alleen worden toegepast door werkgevers die lid zijn van de BPW. Afspraken die afwijken van de wet kunnen dus niet zomaar door elke werkgever worden toegepast. Een voorbeeld is de regelgeving rond een contract voor bepaalde tijd:
Tot vorig jaar mocht een werknemer volgens de cao 6 tijdelijke contracten in 42 maanden vervullen. Deze afwijking was toegestaan op grond van de wet. Als iemand meer dan twee maanden niet meer gewerkt had voor de betreffende werkgever, begon die termijn opnieuw. In juli 2015 is de wet gewijzigd. Er worden veel zwaardere eisen aan een werkgever gesteld om af te mogen wijken bij cao van de wettelijke regels rond bepaalde tijd contracten.
Daarom is nu in de nieuwe cao opgenomen dat gewoon de wettelijke regeling van toepassing is: maximaal 3 contracten in 24 maanden. Pas als een werknemer meer dan 6 maanden niet voor dezelfde dierenarts gewerkt heeft, begint de termijn opnieuw. Een uitzondering is wel gemaakt voor de startende dierenarts A: deze mag 4 contracten in 36 maanden uitdienen. Let wel: dit geldt alleen voor dierenartsen die werken voor een werkgever die lid is van de BPW!!!! Voor alle andere werkgevers geldt dat die je maximaal 3 contracten in 24 maanden aan mogen bieden.
Gaat de cao boven de wet? Ja, maar de wet kan de cao dus wel beperken . De cao is primair bedoeld om met elkaar betere afspraken te maken dan wat in de wet verankerd is. Daarbij geldt dat onze cao een minimum cao is: er is voldoende ruimte om bij onderhandelingen meer te vragen dan wat de cao voorschrijft.